चौतारी-चिन्तन

नेत्रबिक्रम को  माओबादी हिंसा माथि प्रतिबंध  र सिके राउत को  अबतरण कालागि ११ बुँदे समझौताले नेपाल मा कसको फेससेविंग र कस्को टाउकोमा पगड़ी हुने हो हेर्न बाकी छ। प्रम ओली    प्रधानमंत्री केपी ओलीले सरकारको पहिलो एकवर्ष नयाँ प्रणाली व्यवस्थापनमा बिताउनु परेको हुँनाले अब सरकारले यथोचित कामको क्षेत्रमा गतिलिने बताएपछि सिके राउतसंग सम्झौता र विप्लव माओवादीलाई प्रतिबन्ध लगाएर नयाँ छनक दिन खोजेका छन् । सिके राउत स्वतन्त्र मधेशको पक्षमा बिगत केही वर्षहरुदेखि मधेशमा गतिविधि गर्दै आएका व्यक्ति हुन् भने पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डले नेतृत्व गरेको तत्कालिन माओवादी पार्टीबाट फुटेर गएका समुहहरु मध्ये नेत्रविक्रम चन्द नेतृत्वको समूह पनि एक हो । पछिल्ला दिनहरुमा चन्द समुहले राज्य विरुद्ध हिंसात्मक र सशस्त्र गतिविधि गर्दै आएको थियो । उक्त समुहलाई चैत्र महिनाभित्र हथियार बुझाई संवादमा आउन सरकारका तर्फबाट समय दिईएको छ ।  सरकारका यी दुई कदमहरुप्रति निक्कै चर्चा र टिप्पणी भएका छन् । बितेको वर्षमा संतोषजनक काम गरेको दावी सरकारले गरे पनि सत्ता बाहिरका राजनीतिक पार्टी...

  राजधानीमा  मंसीर ९ गते नेत्रबिक्रम चन्दले नेतृत्व गरेको कम्युनिष्ट पार्टी को निक्कै अनुशासित प्रदर्शन देखेर रमाईलो लागे पनि मनमा विगतमा दशवर्षसम्म चलेको रक्तपातपूर्ण गृहयुद्धले पारेका गहिरा घाउहरुको संझना भयो । कति निर्दोष मानिसहरुको ज्यान गयो, कतिको घरवास उजाडियो; कतिको कोख रित्तियो,सिंऊँदो पुछियो र कतिको अविभावकत्व हरियो — भनिसाध्ये र सुनिसाध्ये छैन । कति अझै शरीरभित्र गोली बोकेर हिंडिरहेका छन् । कतिका घाऊहरुमा समयले खाटा बसालि सकेको होला त कतिका घाऊ अझै चह¥याईरहेका होलान् । यस्ता पीडितहरुको ठूलोसंख्या अहिले ओझलमा छ । उनिहरुको छटपटीसंग आज कसैको सरोकार छैन । नेपालको एउटा पीढी नै नराम्रोसंग तहसनहस भयो ।  त्यही डरलाग्दो विगतलाई देखाएर एउटा वर्ग अहिले सत्ताको वरीपरी घुमिरहेको छ । उनिहरुकालागि त्यो महान उपलब्धि हो । हो, त्यसले देशमा धेरैेले कल्पना नगरेको परिवर्तन आएको छ तर त्यो कतिको स्थाई होला कि नहोला— यकिन गर्ने स्थिती भने अझै छैन । जे भएपनि पीडानुभूति कहिल्यै पनि समूहिक नाहुँदो रहेछ । त्यो नितान्त व्यक्तिगत नै हुँदोरहेछ भन्ने अनुभव भुक्तभोगीहरुले यतिबेला गरिरहेका छन...